Marco & Dea: woensdag 29 mei, negende vakantiedag 2019

Zo vandaag gaan we de eerste pas rijden van deze reis. het is licht bewolkt maar de zon piept er heerlijk door. Eerst het ochtend ritueel en dan om 09.05 trappen we em an. We beginnen aan de klim en hoe hoger we komen hoe indrukwekkender de uitzichten, we spotten in de verte bergen met toppen van sneeuw. we klimmen en we klimmen we zitten bijna op 1000 meter als het de weg weer vlak wordt.

we rijden rustig verder en zien een man z'n mountainbike uit de auto pakken jaja ze zijn hier heel sportief de temperatuur is nauwelijks 5 graden. En dan ineens een slagboom???? hmmmm. We vragen de heer of de pas dicht is of dat deze speciale uren gesloten is.
Het blijkt dat we een week of 2 te vroeg zijn en de pas nog totaal gesloten is.

We draaien het boeltje om en stellen de garmin en sygic in op de kortste weg naar de camping in Fagernes. Het blijkt dat we terug gaan naar Lillihammer en van daaruit het opnieuw door de bergen gaan proberen. We schieten heerlijk op en hebben de mooiste uitzichten.

Na de eerste bergen dalen we en dalen we je mag hier gewoon 80 maar dat is echt gekkenwerk. Plots worden we geconfronteerd met een wegafzetting waardoor onze doorgaande weg niet verder loopt. we besluiten om dan maar links aan te houden en hopen dat de navi's een andere weg vinden. Maar beide blijven in een loep om ons terug te krijgen bij de wegafzetting. we rijden terug en zien nog een mogelijkheid om daar weg te komen. dit blijken beide navi's met ons eens. Tot na ongeveer 15 kilometer de beide ons toch weer willen laten keren en terug te rijden.

Licht geïrriteerd zet ik het boeltje aan de kant. goed wat nu, we hebben op een of andere manier geen papierenkaarten meegenomen op deze reis (hoe stom kun je wezen) en dus toch maar weer google maps opstarten. En nu komt het maps laat ons doorrijden op de weg waar we op zitten en binnen 2 kilometer krijgen we gewoon een afslag naar Fagernes hahahaha je kunt het gewoon niet bedenken. we rijden de weg nummer 264 op en dit blijkt een gouden greep te zijn, wat een prachtige pas.

Dit bevat alles, slecht wegdek, haarspeldbochten, wild stomend water en adembenemende uitzichten.
we kronkelen door de pas heen en komen uiteindelijk in het dal waar Fagernes zich ook bevind. We komen op 14.45 op de camping.

wat eigenlijk een dagje van 80 kilometer zou worden is uiteindelijk een dag van 178 kilometer geworden. Maar het was het meer dan waard.

Het weer was wisselend maar we eindigen op de camping heerlijk in het zonnetje. De mooiste dag tot nu toe.